Paloma San Basilio situeert haar nieuwe roman in Baztán, een streek waar ze "verliefd" op is.

De zangeres , actrice, schilderes en schrijfster Paloma San Basilio situeert haar tweede in Spanje gepubliceerde roman , Uxoa, het geheim van de vallei , in Baztán , een streek in Navarra waar ze al meer dan 25 jaar een boerderij bezit en waar ze naar eigen zeggen "verliefd op" is.

Uxoa, het geheim van de vallei (HarperCollins, 2025) is een verhaal over liefde en mysterie dat zich afspeelt in de 16e tot en met de 18e eeuw en de lezer meeneemt van de Baztánvallei naar Tibet en van Cádiz naar Callao in Peru.

De roman, die de in Madrid geboren kunstenaar in Pamplona presenteerde, reflecteert op het omgaan met verlies, verdriet en de poging om verder te gaan in het leven . "Het is geen autobiografisch verhaal, maar een verhaal van verlies en wederopbouw", legt de auteur uit.

In het boek vertelt San Basilio het verhaal van Ágara, die na de dood van haar oudere zus en levenspartner ontredderd het ouderlijk huis in de Madrileense wijk Chamberí verlaat om haar toevlucht te zoeken in Uxoa , de geërfde boerderij in de Baztán-vallei.

Daar vindt ze haar verloren rust terug, maar tegelijkertijd ontwaakt bij haar de behoefte om zich te verdiepen in haar afkomst , om erachter te komen hoe Uxoa bij haar familie terecht is gekomen.

Beetje bij beetje wordt ze gegrepen door de mistige weiden en eeuwenoude stenen van de vallei , en door haar mysteries. Er begint een delicaat onderzoek in de buurt, de parochie en de abdij van het stadje Arizkun .

De plot van haar roman speelt zich deels af in de 18e eeuw , "het tijdperk van aanzienlijke immigratie naar Amerika. En daarin schuilt de Gordiaanse knoop van het verhaal, in die immigratie, waaruit het hele verhaal dat de hoofdpersoon probeert te vinden, voortkomt", merkte ze op.

Het verhaal, benadrukte hij, " is een mix van zoeken, mysterie, emoties en ontmoetingen . En het is allemaal heel erg gecontextualiseerd met het tijdperk, de gebruiken en de historische en sociale situatie van Baztán in de 18e eeuw."

Binnen de Baztán speelt het stadje Arizkun een bijzondere rol in de roman. Het was de woonplaats van de zogenaamde 'agotes' , een groep bewoners die eeuwenlang gemarginaliseerd werden en waarvan de oorsprong nog steeds onbekend is.

Volgens één theorie waren het Albigenzen die op de vlucht waren voor het brandende Montsegur. Het is een hypothese die de auteur van het boek bijzonder waardeert vanwege de interessante historische evocaties.

San Basilio geeft toe dat ze verliefd is op de Baztán-vallei : "Ik ken deze streek heel goed, ik vind hem geweldig, want hoewel ik hier niet vandaan kom, hoorde ik er via een vriendin over en logischerwijs werd ik verliefd op de vallei." Daar vond ze een oude boerderij die ze uiteindelijk kocht . Datzelfde dorp staat op de cover van zijn nieuwe roman.

De schrijfster heeft toegegeven dat ze niet lange tijd op haar boerderij kan doorbrengen: "Ik weet het niet, maar met de naam die ik heb, kan ik nergens stilzitten, maar het is wel zo dat een groot deel van mijn hart in dit land ligt , mogelijk omdat ik me er zo mee identificeer, met de stenen..."

"Ik heb het in de roman veel over dat concept: authenticiteit, respect voor je thuis, dat thuis dat al eeuwenlang bestaat en gerespecteerd moet worden," merkte hij op.

En dan is er nog "deze schoonheid, natuurlijk, deze harmonie van weilanden en bergen", verklaarde San Basilio, die benadrukte: "Het is heel moeilijk om niet verliefd te worden op dit land."